دیریست دلم گرفته باران
اشکم که ز غم سرشته باران
چندیست "اسیر دست اویم"
بر لوح دلم نوشته باران!
باران! دل من چو راز دارد،
از او طلب نیاز دارد،
آن ماه سفر کرده ی دیروز،
مرغیست خموش و ناز دارد.
باران به دلم غمی نشسته
من بال و پرم. ولی شکسته!
باران مه من چه حال دارد؟؟؟
این دل ز تو هم سوال دارد!
باران برِ من ببار باران
از او خبری بیار باران
آه ای دل ناصبور، صبری
آرام بمان، قرار قدری

باید فراموشت کنم

چندیست تمرین می کنم 

خبر به دورترین نقطه‌ی جهان برسد
نخواست او به من خسته ـ بی‌گمان ـ برسد

شکنجه بیشتر از این‌ که پیش چشم خودت‌
کسی که سهم تو باشد، به دیگران برسد

چه می‌کنی‌؟ اگر او را که خواستی یک عمر
به راحتی کسی از راه ناگهان برسد…

رها کنی‌، برود، از دلت جدا باشد
به آن‌که دوست‌تَرَش داشته‌، به آن برسد

رها کنی‌، بروند و دو تا پرنده شوند
خبر به دورترین نقطه‌ی جهان برسد

گلایه‌ای نکنی‌، بغض خویش را بخوری‌
که هق‌هق تو مبادا به گوششان برسد

خدا کند که‌… نه‌! نفرین نمی‌کنم‌، نکند
به او، که عاشق او بوده‌ام‌، زیان برسد

خدا کند فقط این عشق از سرم برود
خدا کند که فقط زود آن زمان برسد

امشب می خوام نفرین کنم.کاری که ماهها قبل باید می کردم .چقدر ساده لوح بودم که برات آرزوی خوشبختی کردم تو منو فریب دادی هیچوقت نمی بخشمت.تو یک حادثه وحشتناک توی زندگی من بودی

.

.

.

باورکردی .من هنوزم عاشقتم.تو تمام زندگی من هستی بیصبرانه در انتظار بازگشت تو هستم من بلد نیستم نفرین کنم.تو زندگی منی .کسی که زندگی خودش رو نفرین نمی کنه

مواظب خودت باش ماه من

وقتی افتاد سنگی از بامی 

برسر عارف نکونامی 

گفت حمد ای خدای بنده نواز

 شاکرم ای کریم سنگ انداز 

رهروی گفت این چه گفتار است؟  

کی خدا شکرخواه آزار است؟

خنده ای کرد و گفت آن دانا

 تو چه دانی حدیث او با ما

خواست گوید به خفیه در گوشم

که فلان نیستی فراموشم

خدایا سنگی که به سر من زدی هم رسید ولی بدجور درد داشت .ممنون که فراموشم نکردی حالا برای این کمر زخمی مرهمی نمی فرستی؟من هنوز منتظرم

درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند

معنی کور شدن را گره ها می فهمند

سخت بالا بروی ، ساده بیایی پایین

قصه تلخ مرا سُرسُره ها می فهمند

یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن

چشم ها بیشتر از حنجره ها می فهمند

آنچه از رفتنت آمد به سرم را فردا

مردم از خواندن این تذکره ها می فهمند

نه نفهمید کسی منزلت شمس مرا

این هم از یک عمر مستی کردنم

امروز اولین روز محرم است ماهی که بیش از همیشه مرا به یاد تو می اندازدخسته شده ام از دعا از نشنیدن.خسته شده ام از بس گریستم ونیامدی .تاعمق وجودم بیتاب شده.فکرمی کنم دعاهایم را هیچکس نمی شنودحتی خدا.امروز روزیست که دعای زکریای نبی مستجاب شدامروز راهم دعا می کنم که بازگردی.من هنوز به معجزه ایمان دارم.عشقم هنوز دوست داشتن نشده اگر میشد اینهمه آتش در خرمن وجودم حلقه نمی زد.یا الله

بازین چه شورش است که در خلق عالم است...